Περιγραφή
Με ένα ποίημα επέλεξαν να αποχαιρετίσουν την Καίτη Γκρέυ τα μέλη του Συλλόγου Φίλων Στέλιου Καζαντζίδη που ταξίδεψαν από την Εύβοια για να πααστούν στην κηδεία της μεγάλης τραγουδίστριας.
Το ποίημα είχε, μεταξύ άλλων, ως εξής:
«Φύγαν από τα πόδια μου τα πάντα από κάτω, σαν έμαθα το φοβερό μαντάτο. Ήρθε ο χάρος ο σκληρός, με φόρα και κακία, και χτύπησε θανατερά, την Καιτούλα μας, μες την καρδιά, χωρίς καμιά αιτία. […] Η δική σου η μορφή δεν πρόκειται να σβήσει. Τώρα που Καίτη μας θα ζεις μ’ αγγέλους στα ουράνια, για να ‘ναι το μνήμα φωτεινό, εμείς θα βάζουμε γι’ αυτό λαμπάδες και στεφάνια. Με τον Στελάρα συντροφιά στην ουράνια ζήση, πείτε τραγούδια λαϊκά που η Πολιτεία η κακιά μας τα ‘χει καταργήσει. Δεν είναι όπως ήξερες Καίτη η κοινωνία. Τώρα τα κέντρα τα παλιά, βάζουν κλειδαριές κι αυτά λόγω ξενομανίας. Με πόνο μες απ’ την ψυχή αχ Καίτη μου σου γράφω, δάκρυα τρέχουνε πικρά, απ’ του συλλόγου τα παιδιά, της Εύβοιας “Υπάρχω”»
