Περιγραφή
Πορεία για την τραγωδία στα Τέμπη, από τον σταθμό του Μετρό Σεπολίων μέχρι τον Σταθμό Λαρίσης πραγματοποίησαν το βράδυ της Τρίτης δεκάδες διαδηλωτές, καλώντας τους πολίτες να συμμετέχουν μαζικά στις κινητοποιήσεις της 28ης Φεβρουαρίου.
Την κινητοποίηση κάλεσαν η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού – Ακαδημίας Πλάτωνος – Σεπολίων, ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης «Αριστοτέλης», ενώ συμμετείχαν και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία.
Το σώμα της πορείας πέρασε, μεταξύ άλλων, από το κέντρο των Σεπολίων, την Αγίου Μελετίου και τη Λιοσίων, με τους συμμετέχοντες να μοιράζουν κείμενα σε διερχόμενους πολίτες. Τελικός προορισμός ήταν ο Σταθμός Λαρίσης όπου αναρτήθηκε πανό και κολλήθηκαν στον τοίχο τα ονόματα των νεκρών.
«Δύο χρόνια μετά το πολύνεκρο κρατικό έγκλημα των Τεμπών και κατόπιν συνεχών αποκαλύψεων για τη νύχτα του εγκλήματος, το φορτίο της εμπορικής αμαξοστοιχίας αλλά και τη μετέπειτα διαχείριση της υπόθεσης και των αποδεικτικών της μέσων που προσιδιάζει σε απόπειρα πλήρους συγκάλυψης και συσκότισης της αλήθειας, η οργή του λαού ξεσπά και πάλι ηχηρή στους δρόμους και τις πλατείες της χώρας. Η μεγαλειώδης συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος ήταν απλώς η αρχή. Με πρωτοπόρους τους επιζώντες και τις επιζώσες του εγκλήματος, τους συγγενείς των θυμάτων και με ολόκληρη την κοινωνία να νιώθει ότι θα μπορούσε η καθεμία και ο καθένας να ήταν μέσα σε αυτό το τρένο ή να μην ήταν καν τρένο αλλά πλοίο ή αεροπλάνο ή άλλο μέσο ή άλλη υποδομή που ληστρικά έχει κλαπεί από την κοινωνία της οποίας το συμφέρον, η ασφάλεια, η αξιοπρέπεια παίζονται κάθε μέρα κορώνα γράμματα στο βωμό των κερδών εταιρειών και ιδιωτικών συμφερόντων» αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Λαϊκή Συνέλευση Κολωνού – Ακαδημίας Πλάτωνος – Σεπολίων και συνεχίζει ως εξής:
«Το έγκλημα των Τεμπών ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι σε μία κοινωνία που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι μέσα από το ξεπούλημα κάθε δημόσιας περιουσίας και την παράδοση της τύχης βασικών πτυχών της ζωής και της καθημερινότητας μας ως βορά σε ιδιωτικά συμφέροντα η ζωή των πολλών, των εργαζομένων καθίσταται πια υπό αμφισβήτηση. Σε μία εποχή όπου όλα μπαίνουν στυγνά στην λογιστική εξίσωση κόστους-οφέλους η ασφάλεια μας, η κάλυψη ακόμα και βασικών αναγκών της ζωής μας (ρεύμα, νερό, σούπερ-μάρκετ), η καθημερινότητα και η ζωή μας ολόκληρη έχουν μπει σε καθεστώς τυχαιότητας και συνεχούς χειροτέρευσης. Αν δεν πεθάνει κάποιος στο χώρο δουλειάς του επειδή το κόστος για τις προδιαγραφές ασφαλείας των εργαζομένων είναι υψηλό και τα αφεντικά κρίνουν ότι αυτό είναι ένα περιττό έξοδο, τότε μπορεί να πεθάνει πηγαίνοντας στη δουλειά του ή γυρνώντας από αυτή. Αν δεν έχει τα χρήματα να ζεσταθεί επειδή τα ιδιωτικά συμφέροντα της ενέργειας έχουν αποφασίσει να κάνουν ρεκόρ κερδών εικοσαετίας ανεβάζοντας εξωφρενικά τις τιμές, τζογάροντας την θέρμανση του κόσμου στο χρηματιστήριο τότε μπορεί να πεθάνει από το κρύο. Ενώ αν οι τιμές στο σούπερ-μάρκετ είναι σταθερά μόνιμα στα ύψη τότε μπορεί και να υποσιτίζεται. Το έγκλημα των Τεμπών ήταν μια προδιαγεγραμμένη έκφανση της ψυχρής κερδοφορίας κάποιων ελάχιστων πάνω σε κάθε πτυχή της ζωής μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου οφείλουμε να περάσουμε στην αντεπίθεση της ζωντάνιας απέναντι στο θάνατο που μας επιβάλλεται να συνηθίσουμε. Ούτε ζωή τυχαία ούτε ζωή που να προσιδιάζει σε θάνατο αφού όλα τα ζωτικά στοιχεία της έχουν εξαφανιστεί από τα εξαντλητικά οχτάωρα, δεκάωρα, δωδεκάωρα και το άγχος για την κάλυψη των βασικών αναγκών λόγω των εξευτελιστικών μισθών. Για μία ζωή στο ύψος των επιθυμιών μας και όχι για μια ζωή που ψάχνει ύστατους τρόπους να τη βγάζει ή και όχι, το έγκλημα των Τεμπών όχι απλά δε θα συγκαλυφθεί αλλά θα είναι το ξυπνητήρι για τις δικές μας μέρες»
